Zrazik watrobowy

Zrazik wątrobowy składa się z licznych beleczek (trabeculae hepatis), ułożonych promienisto dookoła żyły środkowej. Każdą beleczkę tworzą 2, sąsiednie słupki komórek wątrobowych, które przylegają do siebie swymi powierzchniami, posiadającymi zagłębienia rynienkowe, tak że pomiędzy nimi wytwarza się cienka cewka o średnicy 1-2 mikrona. Cewka biegnie wzdłuż długiej osi beleczki i od środka zrazika ku jego obwodowi i nosi miano kanalika żółciowego beczkowego (canaliqdus trabecuLaris) Można go zobrazować, zbliżając ściśle do siebie stronami dłoniowymi obie silnie zaciśnięte pięści, tak by rynienki. Powstałe pomiędzy końcami wciśniętych palców a dłońmi, złączyły się w jeden kanał. Pięści wyobrażają wtedy słupki beleczki, a powstały kanał – kanalik żółciowy beleczkowy. Ponieważ kanaliki beczkowe przebiegają po kilku powierzchniach komórki, przeto komórki, wątrobowe są przez nie oplecione. W pobliżu obwodu zrazika sąsiednie jego kanaliki (w liczbie 12-15) łączą się z sobą i wytworzywszy rozszerzenie, zwane bańką (ampulla), przechodzą w naczynie żółciowe przedwłosowate tzw. prekapilar żółciowy, który uchodzi do najbliższego przewodu żółciowego między zrazikowego (ductus biIiaris interlobularis). Przewody międzyzrazikowe przebiegają w zrębie wątroby w tzw. przestrzeniach między zrazikowych Kiernana obok żyły i tętniczki międzyzrazikowej i w pobliżu wrót wątroby łączą się z sobą w prawy i lewy przewody wątrobowe, które we wrotach wątroby tworzą główny przewód wątrobowy (ductus hepaticus). Do kanalików beleczkowych uchodzą pod prostym kątem kanaliki międzykomórkowe, zwane także włoskowatymi lejkami żółciowymi. Biorą one początek w niewielkich jamkach zawierających żółć (vacuolum), znajdujących się w protoplazmie komórek wątrobowych i przebiegają między przylegającymi do siebie komórkami wątrobowymi. W warunkach prawidłowych kanaliki żółciowe nie stykają się nigdy z naczyniami krwionośnymi. [patrz też: agrokadra, teleskop kostrzyn, ibuvit kolka ]