Ponieważ jej nerki zawodziły, prawdopodobnie wymagałaby dializy; nawet wtedy chemioterapia nie byłaby łatwa. Podczas spotkania pacjentka stwierdziła, że osiągnęła granicę. Po tym, jak odpowiedzieliśmy na pytania rodziny i zrobiliśmy co w naszej mocy, aby upewnić się, że zrozumieli, że jest mało prawdopodobne, że się polepszą, poprosili o prywatny czas. Opuściliśmy pokój; 45 minut później jej syn pojawił się, aby powiedzieć nam, że powinniśmy zrobić wszystko, co możliwe, by uratować matkę . Nie chciał dalej omawiać tej kwestii.
Kiedy następnego ranka odwiedziliśmy naszego pacjenta, niewiele powiedziała, ale później dowiedzieliśmy się, że zgodziła się na dodatkowe leczenie, aby zadowolić syna. Opuściła nasz oddział tego samego dnia na podłogach onkologicznych, gdzie spotkała się z większą chemioterapią i implantacją cewnika dializacyjnego. System zawiódł naszego pacjenta: nie było lekarza rodzinnego, którego rodzina znała i ufała, by wstawiać się za nią w jej imieniu.
Córka powiedziała nam, że pomimo próśb, by jej brat i ojciec spełniali życzenia matki, nalegali, aby pacjentka walczyła dalej , a ona niechętnie zgodziła się na to. Na samym naszym OIOM-ie wariacje tego podstawowego scenariusza były rozgrywane trzy razy w tym tygodniu. Zastanawialiśmy się, jak często to samo dzieje się w tysiącach oddziałów intensywnej terapii na całym świecie – rodzina, która musi stawić czoła kryzysowi, ale zdesperowana, aby nie stracić ukochanej osoby, podejmuje decyzję leżącą w interesie rodziny, a niekoniecznie pacjenta. Postarajmy się, aby rodzina skupiła się na pacjencie, często kończy się niepowodzeniem. Jeśli wystarczająco dużo rodzin zdecyduje się na przedłużenie opieki medycznej w takich okolicznościach, wypełniamy nasze szpitale pacjentami, którzy niechętnie akceptują leczenie, którego naprawdę nie chcą.
Musimy przyznać, że nasza ekipa była szczęśliwa widząc kobietę opuszczającą nasz OIT. Nie chodziło o to, że nie wymaga już opieki OIOM; po prostu nie mogliśmy stawić jej czoła rano z optymizmem potrzebnym, by przekazać jej, że pomagamy jej osiągnąć jej cele. Obawialiśmy się, że torturujemy ją dla małego zysku. Od jej wyjazdu nie przestaliśmy kwestionować, czy my, jako jej lekarze, zrobiliśmy to samo. Sprzeczne życzenia i żądania dotyczące opieki po zakończeniu życia są częstym problemem, ale nie ma jednoznacznego rozwiązania (dla innego rodzaju przykładu, patrz: Decyzje kliniczne, strony 527-531). Ci z nas na pierwszej linii nie mogą nie zastanawiać się: dla kogo walczymy i dlaczego to robimy.
Finansowanie i ujawnianie informacji
Komentarz edytora: Pacjent zmarł w ciągu 3 miesięcy od opuszczenia OIT; nigdy nie wróciła do domu.
Author Affiliations
Dr Drazen jest redaktorem naczelnym czasopisma. Drs. Desai i Green są mieszkańcami Brigham i Women s Hospital w Bostonie.
Powołując się na artykuły (6)
Zamknij Cytowanie artykułów
[hasła pokrewne: lekarz od kręgosłupa, fizjoterapia w ortopedii, ginekolog po angielsku ]