Otyłość jest ustalonym i modyfikowalnym czynnikiem ryzyka nietrzymania moczu, ale brakuje przekonujących dowodów na korzystny wpływ utraty masy ciała na nietrzymanie moczu. Metody
Losowo przydzielono 338 kobiet z nadwagą i otyłością z co najmniej 10 epizodami nietrzymania moczu na tydzień do intensywnego 6-miesięcznego programu utraty wagi, który obejmował dietę, ćwiczenia i modyfikację zachowania (226 pacjentów) lub do zorganizowanego programu edukacyjnego (112 pacjentów ).
Wyniki
Średni (. SD) wiek uczestników wynosił 53 . 11 lat. Wskaźnik masy ciała (BMI) (waga w kilogramach podzielona przez kwadrat wysokości w metrach) i tygodniowa liczba epizodów nietrzymania moczu, jak zapisano w 7-dniowym dzienniku pustych przestrzeni, były podobne w grupie interwencyjnej i grupie kontrolnej na początku badania (odpowiednio BMI, 36 . 6 i 36 . 5, epizody nietrzymania moczu, odpowiednio 24 . 18 i 24 . 16). U kobiet w grupie interwencyjnej średnia utrata masy ciała wynosiła 8,0% (7,8 kg), w porównaniu z 1,6% (1,5 kg) w grupie kontrolnej (p <0,001). Po 6 miesiącach średnia tygodniowa liczba epizodów nietrzymania moczu zmniejszyła się o 47% w grupie interwencyjnej, w porównaniu z 28% w grupie kontrolnej (p = 0,01). W porównaniu z grupą kontrolną grupa interwencyjna wykazała większy spadek częstości epizodów stresu i inkontynencji (P = 0,02), ale nie epizodów epizodów nietrzymania moczu (P = 0,14). Wyższy odsetek grupy interwencyjnej niż grupy kontrolnej miał istotne klinicznie zmniejszenie o 70% lub więcej częstości wszystkich epizodów nietrzymania moczu (P <0,001), epizodów stresu i inkontynencji (P = 0,009) oraz epizodów nietrzymania moczu (P = 0,04).
Wnioski
Sześciomiesięczna interwencja behawioralna ukierunkowana na utratę wagi zmniejszyła częstość zgłaszanych przez pacjentów epizodów nietrzymania moczu u kobiet z nadwagą i otyłością w porównaniu z grupą kontrolną. Spadek nietrzymania moczu może być kolejną korzyścią dla szerokiej poprawy zdrowia związanej z umiarkowaną redukcją masy ciała. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00091988.)
Wprowadzenie
Nietrzymanie moczu dotyka ponad 13 milionów kobiet w Stanach Zjednoczonych i wiąże się z głębokim niekorzystnym wpływem na jakość życia1,2; zwiększone ryzyko upadków, złamań, 3 i hospitalizacji w domu opieki4; oraz ponad 20 miliardów dolarów w szacowanych rocznych kosztach bezpośredniej opieki zdrowotnej.5
Badania obserwacyjne sugerują, że otyłość jest silnym czynnikiem ryzyka nietrzymania moczu, 6-9, a wstępne badania sugerują, że utrata masy ciała może mieć korzystny wpływ na nietrzymanie moczu u pacjentów otyłych.10-14 Zmniejszenie nietrzymania moczu obserwowano u otyłych kobiet u których nastąpiła znaczna utrata masy ciała po zabiegach bariatrycznych.11-13 W małym badaniu kohortowym z udziałem kobiet z nadwagą i otyłością z nietrzymaniem moczu, u tych, u których utrata masy ciała przekraczała 5%, wystąpiło zmniejszenie częstości występowania nietrzymania o co najmniej 50%. (P = 0,03) 14. 3-miesięczne badanie wykazało, że kobiety z nadwagą i otyłe losowo przydzielone do diety o bardzo niskiej kaloryczności miały znacznie większy spadek tygodniowej liczby epizodów nietrzymania moczu niż osoby bez interwencji. 10
Przeprowadziliśmy randomizowaną próbę kliniczną, program zmniejszania inkontynencji poprzez dietę i ćwiczenia (PRIDE), w celu ustalenia, czy behawioralna interwencja zmniejszająca wagę u kobiet z nadwagą i otyłością z nietrzymaniem moczu spowoduje większe zmniejszenie częstości epizodów nietrzymania moczu w wieku 6 lat. miesiące w porównaniu z grupą kontrolną.
Metody
Uczestnicy
Zrekrutowaliśmy 338 kobiet między lipcem 2004 a kwietniem 2006 w Providence, Rhode Island i Birmingham w stanie Alabama
[patrz też: forskolina skutki uboczne, zrazik wątrobowy, plamisty roślina trująca ]
Powiązane tematy z artykułem: forskolina skutki uboczne plamisty roślina trująca zrazik wątrobowy