Powszechne ubezpieczenie zdrowotne lub ulga ekonomiczna – fałszywy wybór ad

Kluczowym aspektem większości planów reform są wielkie nowe inwestycje w technologie informacyjne, które są niezbędne, aby wprowadzić nasz system opieki zdrowotnej w XXI wiek. Na przykład w trakcie kampanii prezydent Barack Obama wezwał do zainwestowania 10 miliardów dolarów rocznie w ciągu 5 lat, aby przenieść kraj na korzystanie z elektronicznej dokumentacji medycznej. Takie inwestycje mają zasadnicze znaczenie dla świadczenia skoordynowanej opieki, która może poprawić jakość opieki zdrowotnej i ujawnić możliwości dla ogólnosystemowych oszczędności. Jednak gospodarka również skorzystałaby na tym, ponieważ plan ten wymagałby stworzenia i wdrożenia ogromnej nowej infrastruktury komputerowej do gromadzenia i udostępniania informacji medycznych, co z kolei oznaczałoby zapełnienie dużej liczby dobrze płatnych stanowisk zaawansowanych technologicznie. Ponadto zapewnienie powszechnego zasięgu będzie wymagało rozszerzenia sektora medycznego, aby zaspokoić potrzeby większej populacji. Jeśli ta ekspansja zostanie przeprowadzona prawidłowo, może to być ogromny program pracy. Przykładowo, biała księga opublikowana przez senatora Baucusa w listopadzie koncentruje się na potrzebie dramatycznych inwestycji w opiekę podstawową i profilaktyczną.3 Jego plan wymaga ulepszonych płatności na przykład dla dostawców usług opieki podstawowej i środowiskowych ośrodków zdrowia, a także większej zależności. o domach opieki medycznej skoncentrowanych na pacjencie . Takie podejście zmieni koncentrację systemu opieki zdrowotnej ze specjalistów na opiekunów profilaktycznych o znacznie niższych barierach wejścia na rynek, takich jak dla pielęgniarek i pielęgniarek. Takie satysfakcjonujące i dobrze płatne miejsca pracy mogłyby zapewnić miejsce do lądowania dla pracowników przesiedlonych z innych sektorów naszej gospodarki.
Wreszcie, zapewnienie powszechnego zasięgu stanowi ważny warunek wstępny rozwiązania najważniejszej kwestii fiskalnej, przed którą stoi rząd Stanów Zjednoczonych: ogromne przyszłe obietnice złożone w ramach naszych publicznych programów ubezpieczeniowych, Medicare i Medicaid. Ostatnie szacunki sugerują, że przyszłe zobowiązania rządu USA do samego programu Medicare, pomniejszone o wszelkie pobrane podatki od składek Medicare, wyniosą ponad 70 bilionów dolarów, czyli siedem razy więcej niż nasz dług narodowy. Zlikwidowanie tej luki, wraz z 15 bilionową bilionową luką w programie ubezpieczeń społecznych, wymagałoby w przybliżeniu potrojenia istniejącego podatku od wynagrodzeń dla firm i pracowników4 – wyraźnie niezrównoważone obciążenia fiskalne dla kraju i jego podatników.
Główną siłą napędową tego obciążenia nie jest starzenie się społeczeństwa ani specyfika kwalifikowalności do tych uprawnień, lecz raczej nieopłacony wzrost kosztów opieki zdrowotnej. Koszty te wzrosły ponad trzykrotnie, jako udział w naszej gospodarce od 1950 r., A ich eskalacja nie wykazuje żadnych oznak osłabienia. Niedawno Kongresowe Biuro Budżetowe przewidywało, że udział gospodarki przeznaczonej na opiekę zdrowotną podwoi się do 2050,5. Dlatego trwałość naszych publicznych programów ubezpieczeniowych zależy od ograniczenia kosztów opieki zdrowotnej.
Projektowanie, przekazywanie i wdrażanie polityk, które spowodują jednak, że koszty opieki zdrowotnej będą kontrolowane, będą wymagały od amerykańskich decydentów stanowczych wysiłków. Powszechne ubezpieczenie zdrowotne jest w pewnym sensie centralnym punktem tych starań, ponieważ wyrównanie podstawowego poziomu pokrycia pozwoli decydentom skoncentrować swoją energię na kontroli kosztów.
[hasła pokrewne: przyjazna gmina mogilany, radosław popłonikowski, zseit olsztyn ]