Ocena minimalnej choroby resztkowej w AML według standardowego ryzyka

Pomimo heterogeniczności molekularnej ostrej białaczki szpikowej (AML), decyzje dotyczące leczenia opierają się na ograniczonej liczbie markerów genetycznych i ocenie remisji na podstawie morfologii. Wrażliwe wykrywanie markera swoistego dla białaczki (np. Mutacja w genie kodującym nukleofosminę [NPM1]) może poprawić rokowanie, identyfikując chorobę submikroskopową podczas remisji. Metody
Użyliśmy ilościowej reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkryptazą w celu wykrycia minimalnej pozostałości choroby w 2569 próbkach uzyskanych od 346 pacjentów z AML zmutowanym NPM1, którzy przeszli intensywne leczenie w badaniu AML17 National Cancer Research Institute. Użyliśmy niestandardowego panelu 51-genowego do przeprowadzenia ukierunkowanego sekwencjonowania 223 próbek uzyskanych w momencie diagnozy i 49 próbek uzyskanych w czasie nawrotu. Mutacje związane z klonami preleukemicznymi śledzono za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy.
Wyniki
Profilowanie molekularne podkreśliło złożoność AML zmutowanej NPM1, z segregacją pacjentów do ponad 150 podgrup, uniemożliwiając w ten sposób wiarygodne przewidywanie wyników. Określenie statusu minimalnej rezydualnej choroby było bardziej pouczające. Trwałość transkryptów zmutowanych NPM1 we krwi była obecna u 15% pacjentów po drugim cyklu chemioterapii i wiązała się z większym ryzykiem nawrotu po 3 latach obserwacji niż w przypadku braku takich transkryptów (82% vs. 30 %, współczynnik hazardu, 4,80, przedział ufności 95% [CI], 2,95 do 7,80, P <0,001) i niższy wskaźnik przeżycia (24% w porównaniu z 75%, współczynnik ryzyka zgonu, 4,38, 95% CI, 2,57 do 7,47; P <0,001). Obecność minimalnej choroby resztkowej była jedynym niezależnym czynnikiem prognostycznym dla śmierci w analizie wieloczynnikowej (współczynnik ryzyka, 4,84, 95% CI, 2,57 do 9,15, P <0,001). Wyniki te zostały zatwierdzone w niezależnej kohorcie. Po sekwencyjnym monitorowaniu minimalnej choroby resztkowej rzetelnie przewidywano nawrót dzięki wzrostowi poziomu transkryptów zmutowanych NPM1. Chociaż mutacje związane z klonami preleukemicznymi pozostały wykrywalne podczas ciągłej remisji po chemioterapii, mutacje NPM1 wykryto u 69 z 70 pacjentów w momencie nawrotu i dostarczyły lepszego markera stanu choroby.
Wnioski
Obecność minimalnej choroby resztkowej, określona na podstawie ilościowego oznaczenia transkryptów zmutowanych NPM1, dostarczyła potężnych informacji prognostycznych niezależnych od innych czynników ryzyka. (Finansowane przez Bloodwise i Narodowy Instytut Badań nad Zdrowiem, Numer Kontrolowanych Próby Bieżących, ISRCTN55675535.)
Wprowadzenie
Chociaż ostra białaczka szpikowa (AML) jest genetycznie mniej złożona niż wiele innych nowotworów, warunek jest molekularnie niejednorodny.13 Pomimo lepszego zrozumienia krajobrazu mutacyjnego, decyzje dotyczące leczenia, w szczególności dotyczące allogenicznego przeszczepu komórek macierzystych, pozostają oparte na analizie cytogenetycznej, ograniczony panel molekularnych markerów genetycznych i ocena remisji na podstawie morfologii.4-6
Obecnie przewidywane ryzyko nawrotu powyżej 35% jest powszechnie uważane za uzasadniające transplantację komórek macierzystych podczas pierwszej remisji.5 Pacjenci z chorobą wysokiego ryzyka przechodzą przeszczep komórek macierzystych, o ile jest to możliwe, podczas gdy osoby z chorobą niskiego ryzyka nie
[przypisy: lekarz rodzinny słowackiego, kolejka skierowań do sanatorium, fizjoterapia w ortopedii ]