W analizie jednoczynnikowej ryzyko nawrotu było znamiennie wyższe u pacjentów ze zwiększoną liczbą białych krwinek, obecnością mutacji DNMT3A i FLT3-ITD oraz obecnością minimalnej choroby resztkowej we krwi obwodowej po drugim cyklu chemioterapii. Jedynie zwiększona liczba białych krwinek i obecność minimalnej choroby resztkowej były istotnie związane z szybkością przeżycia. Nie mogliśmy znaleźć żadnej specyficznej podgrupy molekularnej składającej się z 10 pacjentów lub więcej, którzy mieli wskaźnik przeżycia mniejszy niż 52%; przeciwnie, wskaźnik w grupie z minimalną resztkową chorobą wyniósł 24%. Pacjenci z minimalną chorobą resztkową we krwi obwodowej po drugim cyklu chemioterapii byli bardziej narażeni na wysoki wynik ryzyka MRC (tj.> 2,6667) niż ci bez minimalnej choroby resztkowej (50% vs. 16%, P <0,001) oraz nosić mutację FLT3-ITD (62% vs. 35%, P = 0,006). Jednak wśród pacjentów, którzy mieli AML ze zmutowanym FLT3-ITD, nie było znaczącej różnicy w allelicznym obciążeniu między tymi z minimalną resztkową chorobą i tymi bez minimalnej resztkowej choroby. W modelowaniu wielowymiarowym z selekcji do przodu obecność minimalnej choroby resztkowej była jedynym istotnym czynnikiem prognostycznym dla nawrotu (współczynnik ryzyka 5,09; 95% CI, 2,84 do 9,13; P <0,001) lub śmierć (współczynnik ryzyka 4,84; 2,57 do 9,15 ; P <0,001). Wśród pacjentów bez jednej z mutacji związanych ze zwiększonym ryzykiem (FLT3-ITD i DNMT3A), ci z minimalną chorobą resztkową mieli gorszy wynik niż ci bez minimalnej choroby resztkowej (Figura 2). Odwrotnie, wśród pacjentów z genotypem wysokiego ryzyka (FLT3-ITD, zmutowana DNMT3A lub obu), negatywne wyniki testu RT-qPCR krwi obwodowej po drugim cyklu chemioterapii wydzieliły 93 spośród 117 pacjentów (79%), którzy mieli względnie korzystny wynik (wskaźnik przeżycia, 76%). Po skorygowaniu o status minimalnej choroby resztkowej dodatkowe informacje prognostyczne na temat przeżycia nie zostały dostarczone przez obecność mutacji w FLT3-ITD (P = 0,45) lub w DNMT3A (P = 0,93) lub przez grupę ryzyka MRC (P = 0,98 ).
Minimalna choroba resztkowa i rokowanie w kohorcie walidacyjnej
Ryc. 4. Ryc. 4. Minimalna choroba resztkowa jako predyktor wyników w kohortach rozwojowych i walidacyjnych. Przedstawiono wyniki stratyfikowanej logarytmicznej analizy nawrotu i całkowitego przeżycia u pacjentów, u których stwierdzono minimalną chorobę resztkową (MRD-pozytywny) w porównaniu z tymi, u których stwierdzono, że nie ma minimalnej choroby resztkowej (MRD-ujemnej) we krwi obwodowej po drugim cyklu chemioterapii zarówno w kohorcie rozwoju, jak i walidacji. Czarne kwadraty oznaczają iloraz szans, przy czym rozmiar kwadratu jest proporcjonalny do liczby pacjentów w podgrupie. Diamenty wskazują łączne wartości kohort rozwojowych i walidacyjnych. Test heterogenności przeprowadzono za pomocą testu chi-kwadrat z jednym stopniem swobody. Proporcje obliczone na podstawie liczby pokazanych tu zdarzeń mogą nie być równe 3-letniemu Kaplanowi-Meierowi lub skumulowanym wskaźnikom zapadalności podanym w tekście ze względu na zmienną długość obserwacji i wystąpienie zdarzeń powyżej 3 lat
[hasła pokrewne: Dmuchawy bocznokanałowe, dygestorium, Azeloglicyna ]
Powiązane tematy z artykułem: Azeloglicyna Dmuchawy bocznokanałowe dygestorium