Zmiany IKZF1 i EBF1 były silnie związane z podwyższonymi poziomami minimalnej choroby resztkowej w dniu 29 w oryginalnej kohorcie. Z 67 pacjentów z usuniętym lub zmutowanym IKZF1, 16 (23,9%) miało wysoką (> 1%) minimalną chorobę resztkową w dniu 29, w porównaniu z 6,6% pacjentów bez tej nieprawidłowości (P = 0,001) (Tabela 2, i Tabela 17 w Dodatku Uzupełniającym). Powiązania te pozostały istotne w analizach wielozmiennych skorygowanych o wiek, liczbę leukocytów w prezentacji i podtyp genetyczny (iloraz szans dla związku zmian EBF1 z podwyższonymi poziomami minimalnej choroby resztkowej, 9,0, P <0,001, iloraz szans dla zmian IKZF1, 3,71; P <0,001) (Tabela 18 w Dodatku Uzupełniającym). Powiązania zaburzeń IKZF1 z nawrotem i zdarzeniami niepożądanymi pozostały istotne po dostosowaniu do wieku, liczby leukocytów, podtypu i minimalnej choroby resztkowej w tej kohorcie (Tabela 19 w Dodatku Dodatkowym). Zmiany IKZF1 były również związane z wynikiem w podgrupie 160 pacjentów, u których uzyskaliśmy dane dotyczące minimalnej choroby resztkowej w kohorcie walidacyjnej (Tabela 20 i Tabela 21 w Dodatku Uzupełniającym). Delecja lub mutacja IKZF1 była silnie związana z podwyższonymi poziomami minimalnej choroby resztkowej w tej podgrupie pacjentów. Wysoki poziom choroby resztkowej (.1,0%) w dniu 19 wykryto u 13 pacjentów z delecją IKZF1 lub mutacją (61,9%), w porównaniu z 9,3% pacjentów bez delecji lub mutacji IKZF1 (p <0,001) (tabela 2). oraz Tabela 22 w Dodatku Uzupełniającym). To skojarzenie zaobserwowano również dla minimalnej choroby resztkowej w dniu 46 (33,3% w porównaniu z 0,7%, P <0,001) (tabela 2 i tabela 23 w dodatkowym dodatku). Status IKZF1 był również związany z minimalną chorobą resztkową zarówno w dniu 19 (P = 0,001) i dniu 46 (P = 0,001) u pacjentów w kohorcie do negatywnej walidacji BCR-ABL1 (Tabela 24 i Tabela 25 w Dodatku uzupełniającym).
Gene-Expression Profiling of High Risk ALL
Związek pomiędzy zmianami IKZF1 i wynikami w obu kohortach, jak również wcześniejsze dane pokazujące, że delecja IKZF1 jest częsta w BCR-ABL1 ALL, 5 sugeruje, że nieprawidłowości IKAROS są ważne w patogenezie zarówno B-komórkowej komórki B BCR-ABL-dodatniej. progenitor ALL i BCR-ABL1-ujemny ALL, który jest związany ze złym wynikiem. Aby zbadać tę możliwość, wykorzystaliśmy analizę wzbogacenia zestawu genów, aby porównać sygnatury ekspresji genów u pacjentów z ALL, którzy mieli słabe wyniki w kohorcie oryginalnej i walidacyjnej. Użyliśmy również tej formy analizy do porównania sygnatur ekspresji genów BCR-ABL1-pozytywnego ALL i BCR-ABL1-negatywnego ALL związanych ze słabym wynikiem w oryginalnej kohorcie. Analiza ta wykazała znaczne podobieństwo sygnatur u pacjentów z ALL, którzy mieli słabe wyniki w kohorcie oryginalnej i walidacyjnej (rys. 3A i 3B w Dodatku uzupełniającym).
Za pomocą analizy wzbogacenia w zestawie genów zaobserwowaliśmy również bardzo znaczące podobieństwo między sygnaturą wysokiego ryzyka, BCR-ABL-negatywnego ALL (pochodzącego z oryginalnej kohorty) a sygnaturą ALL pozytywnego BCR-ABL1 w kohorcie walidacyjnej ( Rysunek 3C i 3D w dodatku uzupełniającym)
[więcej w: kwas salicylowy peeling, zostań dawcą szpiku kostnego, forskolina skutki uboczne ]
Powiązane tematy z artykułem: forskolina skutki uboczne kwas salicylowy peeling zostań dawcą szpiku kostnego