Baricitinib u pacjentów z opornym na leczenie reumatoidalnym zapaleniem stawów ad 7

Poważne zakażenia wystąpiły u 3%, 2% i 3% pacjentów w grupie otrzymującej placebo, w grupie stosującej barbiterybit w niższej dawce oraz w grupie z wyższą dawką, w której stosowano baricitinib. Wskaźniki zakażeń były podobne w dwóch grupach baricycynibu; Najczęściej zgłaszanymi rodzajami infekcji były infekcje dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli i infekcje dróg moczowych. Infekcje herpes zoster zaobserwowano we wszystkich trzech grupach; największą liczbę obserwowano po zastosowaniu bararyinibu w dawce 4 mg. Wśród pacjentów leczonych z użyciem baricicynibu, u których wystąpiło zakażenie herpes zoster, większość otrzymała trzy lub więcej wcześniejszych biologicznych DMARD. Nie było przypadków trzewnej lub rozsianej postaci półpaśca. Tabela 2 pokazuje średnie zmiany w stosunku do wartości wyjściowej, a tabela S7 w dodatkowym dodatku pokazuje wzrost stopnia CTCAE dla wybranych analitów laboratoryjnych w ciągu 24 tygodni. Zmniejszenie stężenia hemoglobiny obserwowano we wszystkich grupach badawczych; nie obserwowano braku równowagi w liczbie przypadków niedokrwistości między grupami otrzymującymi barikalib i grupą placebo. W przypadku barycycynibu obserwowano zmniejszenie stężenia neutrofilów. U niektórych pacjentów wystąpił przejściowy wzrost liczby limfocytów z użyciem barycyliny (dane nieukazane); nie obserwowano braku równowagi w liczbie pacjentów z limfopenią między grupami otrzymującymi barikalib i placebo. Umiarkowane zwiększenie liczby płytek krwi obserwowano podczas stosowania baricitinibu; nie było zaburzeń równowagi w liczbie pacjentów z trombocytozą zdefiniowaną w protokole (> 600 000 komórek na milimetr sześcienny) między grupami otrzymującymi barikalib i placebo. Niewielkie wzrosty aminotransferazy alaninowej obserwowano w obu grupach barycyninibu; większość nieprawidłowych wartości była przemijająca, większość wzrostu stopnia 2 wystąpiła u pacjentów z wcześniejszymi nieprawidłowymi wartościami, żadna z nich nie zbiegła się ze zwiększeniem stężenia bilirubiny i nie wystąpiły żadne zwiększenie poziomu 3. stopnia. Niewielkie wzrosty stężenia kreatyniny w surowicy obserwowano podczas stosowania baricitinibu, a większość nieprawidłowych wartości była przejściowa. Tylko jeden pacjent miał wzrost poziomu kreatyniny wyższy niż stopień 1, a wartość była prawidłowa podczas powtórnego testowania. Stężenie kinazy kreatynowej w surowicy wzrastało w obu grupach baryterynibu; wszyscy pacjenci, u których stwierdzono anomalię stopnia 3 lub 4, zgłosili udział w ćwiczeniach fizycznych lub innej aktywności fizycznej przed badaniem lub podwyższonym poziomem podstawowym. Lipoproteiny o niskiej gęstości i cholesterol o dużej gęstości były wyższe zarówno dla dawek barycynibu, jak i dla placebo.
Dyskusja
W dziedzinie reumatologii od połowy lat 90. ubiegłego wieku doszło do poważnych zmian w podejściu terapeutycznym do reumatoidalnego zapalenia stawów. Paradygmaty leczenia ewoluowały wraz z bardziej intensywnym stosowaniem konwencjonalnych syntetycznych DMARD, wprowadzeniem środków biologicznych, a ostatnio nowymi małymi cząsteczkami ukierunkowanymi na szlak JAK. Baricitinib jest silnym i selektywnym inhibitorem JAK1 i JAK2. Postawiono hipotezę, że czynniki o różnych profilach hamowania JAK mogą mieć wyraźne efekty kliniczne
Badanie to zostało zaprojektowane w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności stosowania baricycynibu u pacjentów z czynnym reumatoidalnym zapaleniem stawów, którzy stosowali konwencjonalne syntetyczne DMARD i nie mieli wystarczającej odpowiedzi na wcześniejsze leczenie biologicznymi LMPCh. W tej populacji pacjentów doustny podawany doustnie bartykinib powodował znaczącą poprawę kliniczną, w porównaniu z placebo, po 12 tygodniach
[podobne: seronil skutki uboczne, sanipor gdynia, neofuragina opinie ]