1993 Epidemia krztuśca w Cincinnati

Christie i współpracownicy (wydanie z 7 lipca) dokumentują wpływ wybuchu kokluszu w 1993 r. W Cincinnati i sugerują, że odsetek przypadków u w pełni zaszczepionych dzieci świadczy o niepowodzeniu szczepionki przeciw krztuścowi z całych komórek . Jednak ich dane dowodzą tylko że szczepionka przeciwko krztuścowi nie jest w 100% skuteczna i że ogniska choroby mogą wystąpić w wysoce zaszczepionych populacjach. W przypadku epidemii jakiejkolwiek choroby, której można zapobiec poprzez szczepienie, odsetek przypadków u osób zaszczepionych będzie zależeć zarówno od skuteczności szczepionki, jak i zasięgu szczepień narażonej populacji. Na przykład, jeśli 1000 dzieci otrzyma szczepionkę o skuteczności 90 procent, 100 dzieci zostanie w pełni zaszczepionych, ale nadal będzie podatne. Jeżeli w takiej populacji wystąpi ognisko choroby, 100 procent dzieci będzie miało szczepienia w historii, ale 90 procent zaszczepionych dzieci będzie chronionych przed chorobą.
Skuteczność szczepionki przeciwko krztuścowi w Cincinnati może być w rzeczywistości dość wysoka, jeśli dane dotyczące szczepień pochodzą z badania przeprowadzonego w 1993 roku na 576 przedszkolach, które wcześniej nie brały udziału w programach opieki dziennej (głównie dzieci z klasy średniej, takie jak większość osób dotkniętych epidemią) jest reprezentatywna dla populacji, w której wybuchła epidemia. Badanie przeprowadzone przez Departament Zdrowia Cincinnati wykazało, że do 24 miesiąca życia 4 dzieci (0,7 procent) nie otrzymało dawek szczepionki przeciw błonicy i krztuścowi (DPT), 10 (1,7 procent) otrzymało jeden lub dwa dawki, a 562 (97,6%) otrzymywało trzy lub więcej dawek.
Christie i wsp. donoszą, że 86,4% dzieci z kokluszem, które miały 19 do 71 miesięcy, otrzymało trzy lub więcej dawek szczepionki DPT. Za pomocą równania przesiewowego VE = [(PPV – PCV) / PPV (1 – PCV)] × 100,2,3 gdzie VE jest skutecznością szczepionki, PPV jest odsetkiem zaszczepionej populacji, a PCV jest odsetek osób z zaszczepionymi przypadkami infekcji oraz częściowo zaszczepionych wykluczonych zarówno z PPV, jak i PCV, skuteczność trzech dawek szczepionki DPT wynosi 90,9 procent. Opublikowane szacunki dotyczące skuteczności szczepionki przeciw krztuścowi wynoszą od około 60%, w celu ochrony przed łagodną chorobą, do ponad 90%, w celu ochrony przed poważną chorobą.4,5
Tabela 1. 1993. Tabela 1. 1993. 1993 Dane dotyczące statusu szczepienia i nasilenia kutasa wśród dzieci w wieku od siedmiu miesięcy do czterech lat. Dane ze wszystkich przypadków krztuśca w Stanach Zjednoczonych zgłoszonych do Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) w 1993 r. Wskazują, że 59,3% dzieci w wieku od jednego do czterech lat otrzymało co najmniej trzy dawki szczepionki DPT, a 19,6% nie otrzymał żadnych dawek. Według danych z National Health Interview Survey, 88,6 procent dzieci w wieku od jednego do czterech lat otrzymało trzy lub więcej dawek szczepionki DPT lub błoniczo-tężcowej (DT), a 4,1 procent nie otrzymywało żadnych dawek. Na podstawie danych dotyczących dystrybucji szczepionki do 6,7 procent dzieci otrzymało DT zamiast szczepionki DPT Odpowiedni zakres skuteczności szczepionki przeciw krztuścowi za pomocą metody przesiewowej wynosi od 60 do 86 procent. Dane krajowe z roku 1993 nadal wykazują, że krztusiec jest łagodniejszy u dzieci zaszczepionych niż u dzieci nieszczepionych (Tabela 1).
Pomimo odrodzenia się krztuśca w 1993 r., Tymczasowo zgłoszona częstość występowania 2,5 przypadków na 100 000 populacji oznacza 98-procentowe zmniejszenie częstości występowania przed udostępnieniem szczepionki. Doświadczenie w krajach takich jak Wielka Brytania, Japonia i Szwecja w późnych latach 70. pokazuje, że niepowodzenie szczepienia dzieci przeciwko krztuścowi powoduje znaczny wzrost zachorowalności i umieralności z powodu tej choroby. Najlepszą strategią jest w dalszym ciągu terminowe szczepienie niemowląt i dzieci. małe dzieci z dostępnymi szczepionkami przeciw krztuścowi.
Iain RB Hardy, MB, Ch.B., MPH
Peter M. Strebel, MB, Ch.B., MPH
Melinda Wharton, MD, MPH
Walter A. Orenstein, MD
Ośrodki ds. Kontroli i Prewencji Chorób, Atlanta, GA 30333
6 Referencje1. Christie CDC, Marx ML, Marchant CD, Reising SF. Epidemia krztuśca z 1993 roku w Cincinnati – odrodzenie się choroby w wysoce zaszczepionej populacji dzieci. N Engl J Med 1994; 331: 16-21
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Orenstein WA, Bernier RH, Dondero TJ, i in. Pole oceny skuteczności szczepionki. Bull World Health Organ 1985; 63: 1055-1068
Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Orenstein WA, Bernier RH, Hinman AR. Ocena skuteczności szczepionki w terenie: dalsze obserwacje. Epidemiol Rev 1988; 10: 212-241
Web of Science MedlineGoogle Scholar
4. Fine PE, Clarkson JA. Refleksje na temat skuteczności szczepionek przeciw krztuścowi. Rev Infect Dis 1987; 9: 866-883
Crossref MedlineGoogle Scholar
5. Onorato IM, Wassilak SG, Meade B. Skuteczność szczepionki przeciwko pełnemu komórkom krztuścowym u dzieci w wieku przedszkolnym w Stanach Zjednoczonych. JAMA 1992; 267: 2745-2749
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
6. Cherry JD, i in. Raport grupy zadaniowej ds. Szczepień przeciwko krztuścowi i krztuścowi – 1988. Pediatrics 1988; 81: 939-984
Google Scholar
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają:
Do redaktora: W epidemii krztuśca w Cincinnati w 1993 roku odnotowano wzrost przypadków krztuśca i zmiany w rozkładzie przypadków w stosunku do starszych, w pełni zaszczepionych dzieci, w porównaniu z wzorcem z poprzednich 14 lat.1 Ta zmiana w epidemiologii krztuśca należy zwrócić uwagę organów ds. zdrowia publicznego, urzędników regulacyjnych i producentów szczepionek na możliwość, że skuteczność szczepionki mogła spaść. W ścisłym tego słowa znaczeniu, szczepionka przeciwko krztuścowi nie chroni tych immunizowanych dzieci, o czym dyskutujemy w naszym raporcie w czasopiśmie i gdzie indziej1. Niepowodzenie to mogło wynikać ze spadku skuteczności szczepionki przeciw krztuścowi z całych komórek lub może jedynie stanowić spodziewane niepowodzenia z intensywną ekspozycją na krztusiec bez spadku skuteczności szczepionki. Nasz raport w Dzienniku zajął się tymi kwestiami, które zostały podniesione ponownie przez Hardy ego i jego kolegów z CDC.
Chociaż zgadzamy się, że skuteczność szczepionki przeciwko krztuścowi nie uległa zmianie, nie możemy zgodzić się z analizą skuteczności szczepionki zaproponowaną przez Hardy ego i jego współpracowników z kilku powodów. Po pierwsze, wskaźnik szczepień dla dzieci w ośrodkach opieki dziennej w Cincinnati (97 procent dzieci otrzymało trzy lub więcej dawek DPT) jest wyjątkowo wysoki, być może dlatego, że w tych warunkach konieczne było szczepienie lub silna zachęta. Dane te nie są reprezentatywne dla całej populacji Cincinnati.
Po drugie, równanie przesiewowe , VE = [(P
[podobne: gadent rawa mazowiecka, mirpol kołobrzeg, radosław popłonikowski ]